Haatimams en blaat-goeroes

Recente uitnodigingen van bepaalde personen hebben nogal wat stof doen opwaaien.

Sjeik Abdullah Al Muslih wordt door sommigen een “haatimam” genoemd, blijkbaar vanwege een uitspraak over zelfmoordaanslagen, van ruim 10 jaar geleden. Hoe haatvol de man is of hij nog achter de uitspraak staat, is mij verder onbekend.

Deepak Chopra is een schrijver over “alternatieve geneeskunde”, waaronder homeopathie, diëten tegen kanker en zijn eigen idee dat je met je gedachten in staat bent het verouderingsproces te doen keren. Hij staat in ieder geval nog wel achter zijn ideeën.

Opvallend aan beide uitnodigingen is het commentaar er op. Waar na de uitnodiging in Eindhoven opgeroepen wordt om de imam toegang tot Nederland te weigeren, wordt er over Chopra gezegd dat we naar hem moeten luisteren om te kijken wat hij misschien voor nuttigs zou zeggen.

Ik vraag me toch af: waar zijn nu die voorvechters voor vrije meningsuiting? Waarom mag de één, die wereldwijd bekend staat als charlatan en oplichter, wel komen spreken en nodigen we zelfs een staatssecretaris uit om hem te gaan zien, terwijl een ander, waarvan we weinig meer weten dan een uitspraak van meer dan tien jaar geleden, aan de hoogste boom moet?

Denk na over wie je een podium geeft

Ik ben er niet voor om op voorhand een toespraak te verbieden, zoals eerder al geschreven denk ik dat onze maatschappij bijzonder veerkrachtig is. Maar ik zeg wel het volgende: denk na voordat je iemand uitnodigt. Welk signaal geef je af met een uitnodiging? En welk signaal geef je af als je naar iemand gaat luisteren? Meestal weet je wel welk kunstje een spreker vertoont.

Waar nu de Stichting Alzheimer Nederland zich moet verdedigen tegen terechte kritiek van degenen die Chopra maar al te goed kennen en menen dat zijn komst afbreuk doet aan serieus onderzoek naar Alzheimer en enkel legitimiteit verschaft aan zijn onzin-ideeën, kreeg ook de Al Fourqaan-moskee de nodige kritiek te verduren over welke kant zij nu op willen met hun lezingen, hun voorbeeldfunctie en maatschappelijke positie.

Wie weet vertelt Chopra deze keer wel iets nuttigs, wie weet is de toespraak van de imam gevuld met liefde en dankbaarheid, het zou allemaal zomaar kunnen. Een stilstaande klok geeft tweemaal per dag de goede tijd aan, dat wil nog niet zeggen dat ik daarmee mijn afspraken kan plannen.

Ondanks de verschillen zijn de parallellen duidelijk: wie je uitnodigt straalt uit op je organisatie, je evenement en je bezoekers. Denk daaraan bij je volgende uitnodiging.

Dit artikel staat tevens op Sargasso.nl