Wie nuanceert is af

Zwarte Piet, islam, vluchtelingen, terreur. Ons kleine landje staat bol van de pittige discussies. Op tv, tijdens een feestje, op de sociale media, met een blog of in de Tweede Kamer. Ik ben altijd wel in voor een discussie, heb over veel dingen een mening en ik zeg het eerlijk: ik twijfel over alles. Zonder twijfel geen verbetering.

Hoe anders gaat het in het huidige “maatschappelijke debat”.

Kom zelf dan met oplossingen!

“Gewoon terug sturen die boten, dan leren ze het wel af om te proberen asiel aan te vragen in Europa”
– “Oh, en volgens welke wet mag Nederland groepsgewijs een (poging tot) asielaanvraag afwijzen?”
“Kom zelf dan met oplossingen in plaats van te zeuren over details!”

Niet je eigen gedachtegang is verkeerd, nee, onze rechtsstaat is tegenwoordig een detail. En oorlogsvluchtelingen moeten zonder resultaat “terug naar hun dorp”. Naar hun dorp.

Terug naar dit dorp?

Kun je deze mensen in nood nog meer kleineren dan dat?

Om nog maar te zwijgen van het feit dat mensensmokkelaars natuurlijk dol zijn op grenscontroles: hoe lastiger het is om ergens naartoe te gaan, hoe meer geld ze kunnen vragen.

Mensensmokkel: vraag = aanbod.

Een werkbare oplossing voor de kwestie is complex, verdient aandacht en is niet gebaat bij simplistische one-liners.

Landverraders en oprotten!

Oh, de voor- en tegenstanders van Zwarte Piet. De hakken staan al lang in het zand: wij zijn geen racisten en dus is Zwarte Piet helemaal OK. En wie daar anders over denkt is een landverrader, of toch een racist, naar gelang aan welke kant je staat.

Zodra een niet-blanke het waagt kritiek te uiten op iets in Nederland, is het duidelijk: die moet z’n bek houden of anders oprotten naar z’n eigen land. Voor onze gekleurde medemens is het “eigen land” altijd ergens anders, het liefst zo ver mogelijk weg.

Eventjes naar elkaar luisteren en met andermans standpunt rekening houden is al lang geen optie meer. Wie dat wel doet kan uit beide “kampen” commentaar verwachten, elke verdere discussie is onmogelijk.

En daarmee is het debat gekaapt door de extremisten, door de schreeuwers. Het gaat nergens over en al helemaal nergens meer heen.

We zijn allemaal een minderheid

Wat mensen nogal eens lijken te vergeten, is dat wel allemaal tot verschillende minderheden behoren. Die van de old-timer liefhebbers, of van vrachtwagen chauffeurs, of de groep mensen met een koopwoning “onder water”. De voorbeelden zijn eindeloos.

Een democratie is geen terreur van de meerderheid, juist in een democratie overleggen we, we brengen onze meningen naar voren, we luisteren naar elkaar en hebben commentaar op elkaars argumenten. Vervolgens proberen we gezamenlijk een beslissing te maken, waarbij we rekening houden met de minderheid.

Van politici en opiniemakers verwacht ik nuance. En natuurlijk mag je best eens overdrijven of provoceren in een column om een discussie op gang te brengen. Graag zelfs. Maar laat die discussie vervolgens zuiver zijn.

Een politicus of opiniemaker die mee huilt met de schreeuwers, die is pas af. En bovenal: laf.

Dit stuk is ook te lezen op Joop.nl, de opinie site van de Vara.