Ik heb afgelopen vrijdag flink gevloekt, met tranen in de ogen het nieuws in Parijs gevolgd en me alvast voorbereid op de voorspelbare reacties.
En jawel, ze kwamen hoor…
Mensen die oproepen je te bewapenen tegen de boze moslims, vluchtelingen geen hulp meer te bieden, alle moslims te vergassen, alle hoofddoekjes het land uit te knikkeren en alle linkse landverraders op een lijst te zetten, zodat wanneer zij aan de macht komen, ons land gezuiverd kan worden van vreemde smetten.
Voorspelbaar.
Gelukkig hebben we daar Dick van Sluis van Leefbaar Capelle met een plan: begin burgermilities. Ik schrok, wil hij nu werkelijk burgers gaan bewapenen? Maar “gelukkig” betreft het alleen maar oud-militairen en gewezen agenten. Hij spreekt nog even over bezuinigingen op Defensie en politie en of Nederland wel klaar is voor de huidige dreiging. En dat Zwitserland het ook heeft.
Geen idee of het daar goed werkt. Of dat vooral andere zaken bijdragen aan veiligheid.
Misschien vreemd, maar als ik in Parijs rondloop op Gare du Nord of bij de Eiffeltoren en ik zwaarbewapende agenten rond zie lopen, krijg ik juist geen veilig gevoel, het idee dat er een soort van donkere wolk van gevaar boven ons hangt dringt zich dan op.
Ik realiseer me al te goed dat zogenaamde “soft target attacks” nooit te voorkomen zijn.
Waakzaamheid is geboden, maar laten we niet doorschieten richting een staat van beleg. Niet voor elke kartonnen doos de politie bellen, niet doen alsof er achter elke boom gevaar schuilt.
De beste manier om problemen te voorkomen blijft contact met elkaar, solidariteit met elkaar en eensgezindheid zonder zondebokken: dat geeft mij een veilig gevoel.
