De reactie van de Bergse dorpsraadvoorzitter Ad Verhagen valt me tegen. “Er is niks meer aan te doen”, tekende het Brabants Dagblad op. Waaraan dan? Nou, ergens in 2013 had de dorpsraad ingestemd met de naamswijziging van het Meester Gielenplein. En gemeente Oss was het daar mee eens, dusse, klaar, over en uit.

Het lijkt me dat dit soort denken precies tegen de geest van meester Gielen zelf in gaat. Hij zat niet bij de pakken neer, hij liet zich niet uit het veld slaan, hij had een visie en ging ervoor. Jacques Gielen was er voor de werkende mens, voor de onder- en de middenklasse. Hij was emancipator en verheffer van het gewone volk. Hij heeft zoveel voor Berghem gedaan, dat er een plein naar hem vernoemd werd.

En niet zomaar een plein, nee, een plek in het hart van het dorp, waar ontmoeten en activiteiten centraal staan. Een prachtig eerbetoon aan een markante en idealistische man.

Toen de oude Berchplaets en dokterspraktijk plat gingen, ontstond er een enorme vlakte waar uiteindelijk appartementen, de supermarkt en een nieuwe Berchplaets herrezen. En ineens werd de te kleine parkeerplaats aan die kant ook Meester Gielenplein genoemd. En als straks de appartementen gebouwd zijn aan het oude plein, krijgt het grote plein een andere naam, een stukje Bergse geschiedenis wordt gewist en de herinnering aan idealist Gielen moeten we voortaan bij een overvolle parkeerplaats halen.

En volgens Verhagen valt daar dus niets meer aan te doen, ook niet als veel Bergsen daar helemaal niet achter staan. Dan denk ik: kom op, schouders d’r onder, handen uit de mouwen en laat je horen. Het hart van Berghem verdient iemand die de stem verheft, het verdient iemand met de vuist op tafel, en laat Meester Gielen een voorbeeld zijn voor ons allemaal.

Deze column sprak ik uit op Dtv Stemmingmakerij