Met het bericht over een noodopvang voor 300 asielzoekers is het voor de Ossenaren even slikken. Is dat wel verstandig? Is het niet beter dat zo’n noodopvang ergens in de polder ligt? Of is het juist heel normaal? Dat mensen zich hierom zorgen maken begrijp ik wel, dat mensen zich storen aan de snelheid waarmee dit besluit genomen is, begrijp ik eveneens. Sommige negatieve reacties op internet spreken boekdelen, maar gelukkig zijn er ook hele andere geluiden. Ikzelf heb er een positieve kijk op.
Auteursarchief: MartijnTonies
Nee, geen vluchteling in huis
Ik neem geen asielzoeker in huis, vang geen weeskind op.
Gevlucht voor honger, gevlucht voor geweld, gevlucht voor oorlog. Een barre tocht, op weg naar een land waar je de taal niet spreekt, niemand kent. Tijdelijk onderdak, een uitzichtloze situatie. De hoop op een beter leven, op een veilig bestaan. Iedereen heeft inmiddels de vele foto’s gezien, iedereen weet hoe schrijnend de kwestie is.
Wie bij de Nederlandse grens aanklopt, heeft het recht om asiel aan te vragen: elke aanvraag dient in behandeling te worden genomen. De verlengde asielprocedure kan al snel 6 maanden tot een jaar duren en in de tussentijd moeten deze mensen natuurlijk wel ergens verblijven.
In het beste geval heeft een vluchteling zijn papieren en spaargeld nog beschikbaar, in het slechtste geval gaat het om iemand met trauma, zonder middelen, verloren ouders. Om nog maar te zwijgen over de afgelegde reis: Europa zit zo dicht, dat in Nederland aankomen via de normale weg vanuit veel landen onmogelijk is gemaakt en deze mensen zijn overgeleverd aan smokkelaars.
Wie nuanceert is af
Zwarte Piet, islam, vluchtelingen, terreur. Ons kleine landje staat bol van de pittige discussies. Op tv, tijdens een feestje, op de sociale media, met een blog of in de Tweede Kamer. Ik ben altijd wel in voor een discussie, heb over veel dingen een mening en ik zeg het eerlijk: ik twijfel over alles. Zonder twijfel geen verbetering.
Hoe anders gaat het in het huidige “maatschappelijke debat”.
Facebook faalt
Het is al een tijdje bekend: Facebook groepen als PVV Aanhangers, Nederland ons Vaderland of Liefde voor Holland zijn broeinesten van vreemdelingenhaat. Alles met een kleurtje is bij voorbaat fout, iedereen moet “terug naar z’n eigen land”, ook al woon je al generaties lang in Nederland, draag je je steentje bij aan onze maatschappij en maak je je net zo goed druk om wat er om je heen gebeurt. De roep om een land met enkel blanke inwoners druipt van de vele reacties af.
Op berichten dat asielzoekerscentra in vlammen opgaan, dat er doden te betreuren zijn op de Middelandse Zee of mensen gestikt zijn in een vrachtwagen op weg naar Groot Brittanië zijn steevast positieve reacties te lezen met veel meer “likes” dan genuanceerde reacties of reacties die geweld afkeuren: die worden vaak afgedaan als “landverraders”.
Geen vergiffenis voor de doodrijder
Bijna 7 jaar geleden, in de herfstmaand november, werd mijn peetoom het onderwerp van een klein nieuwsbericht: “fietser gewond bij aanrijding“. Tussen zijn laatste woorden door greep hij naar zijn hoofd, er werd gereanimeerd en in coma is mijn oom afgevoerd naar het ziekenhuis. Een paar dagen later is hij overleden. De uitvaart kan ik me nauwelijks herinneren.
Vorig jaar november schreef rechtbank journalist Chris Klomp het artikel “een werkstraf is een prima straf voor een doodrijder“.
Navelstaren, want alle moslims liegen
De eerste aflevering van Zomergasten met Aboutaleb heeft heel wat losgemaakt. Het leek wel alsof heel Nederland over hem heen viel, positief en negatief: hij was te veel politicus, te veel mens of te veel moslim, tegelijkertijd te weinig mens, of juist te weinig moslim. Zelfs de mensen die opzettelijk niet keken hebben er een mening over: want moslims liegen, allemaal. En dus was alles wat Aboutaleb zou gaan zeggen op voorhand toch al verkeerd.
Handen af van onze hulpverleners?
De meeste 1-1-2-meldingen waarbij de politie snel op plaats van bestemming is, gaan over hulpverlening. Geen boeven vangen, geen wilde achtervolgingen, geen schietpartijen: hulpverlening. Burgers in nood, burgers met een probleem, burgers die zich geen raad meer weten, (eerste hulp bij) ongelukken, sussen van ruzies, verkeer regelen bij een stilvallende auto, dat soort dingen. We kunnen allemaal wel een voorbeeld aanhalen uit eigen ervaring.
Zorg voor Holocaustoverlevenden?
De kranten staan er vol mee: een groep Holocaust-overlevenden raakt hun zorg kwijt. De zogenaamde “mantelzorg” (zorg door familieleden, vrienden of kennissen) is voor hen geen optie: ze hebben geen familie meer, die zijn uitgemoord door de nazi’s. Ze hebben enkel elkaar en de overige bewoners van het woonzorgcentrum.
Een uiterst trieste situatie, maar behalve triest, is het ook vooral een resultaat. Dat er vervolgens in de Tweede Kamer door regeringspartijen of steun-partijen gescoord wordt door op hoge poten zorg voor deze mensen te eisen, is dan ook een gotspe. Lees verder
Gelijke kansen?
Er zijn mensen die zich voortdurend op de borst kloppen met wat ze hebben bereikt. Ze hebben de kansen die zich voor deden met beide handen aangegrepen, hebben hard gewerkt en plukken daar de vruchten van. Iedereen kan het: hard werken en je wordt beloond. Succes is een keuze.
Goed man. Echt, knap hoor. En nonsens, dat ook. Complete nonsens.
Omscholen? Pak een glazen bol!
Dat onze staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport wordt opgeroepen serieus te luisteren naar blaat-goeroes is al erg genoeg.
Maar dat het UWV tot €2500,- aan werkelozen geeft om te leren hoe ze in een glazen bol moeten kijken is misschien nog wel erger. Ik maak geen grap, hier, uit het artikel:
Voor bijna 1000 euro per persoon kunnen de werkzoekenden bij Paradidakt uit Zoetermeer een cursus krijgen hoe ze tarotkaarten moeten lezen of hoe ze in een glazen bol moeten kijken. Ook wordt er betaald voor reïncarnatiesessies in de Ardennen.