Sinds een jaar of 30 ben ik actief aanwezig bij de jaarlijkse 4 mei Dodenherdenking in Oss. Naarmate ik wat ouder wordt en de politiek verandert, maak ik de herdenking bewuster mee. Er is in onze gemeente ruimte voor verhalen die aanzetten tot nadenken, tot reflectie. Tenslotte is “dit nooit meer” de kern van het herdenken en de basis om vrijheid door te geven. Lessen trekken uit de geschiedenis, het heden koppelen aan het verleden. Het schoot me laatst te binnen vanwege een bericht op social media over de verwoesting van het Institut für Sexualwissenschaft.
Vandaag herdenk ik speciaal Martin Niemöller, theoloog en luteraans pastoor. Jullie kennen de man wel van zijn gedichten, het is in meerdere varianten bekend.
Niemöller had in het begin niet zoveel tegen Hitler, hij zag hem als bondgenoot in de strijd tegen de ongelovige sociaal-democraten en communisten en de manier om ‘Duitsland weer groot en machtig te maken’. Hitler had hem beloofd de Kerk met rust te laten en geen getto’s voor Joden te maken of geweld tegen hen te gebruiken.
In 1936 keerde hij zich tegen het ‘arisch ras’-denken van de nazi’s. Kort daarna werd hij gezien als staatsvijand en arrestatie volgde. Hij bracht 7 jaar door in de concentratiekampen van Sachsenhausen en Dachau.
Niemöller veranderde van mening: hij zag dat Hitler zich niet aan zijn afspraken hield en zag in dat het een grote vergissing was hem te vertrouwen: wat op het eerste gezicht een beweging was om een volk trots te maken, bleek in werkelijkheid een doods-cultus die klein begon en uitgroeide tot een machtig vernietigingsapparaat.
Martin Niemöller realiseerde zich dat verzet tegen aanvallen vanaf het begin af aan gevoerd moet worden.
First they came for the Communists And I did not speak out Because I was not a Communist
Then they came for the Socialists And I did not speak out Because I was not a Socialist
Then they came for the trade unionists And I did not speak out Because I was not a trade unionist
Then they came for the Jews And I did not speak out Because I was not a Jew
Then they came for me And there was no one left To speak out for me
— Martin Niemöller
Ik herdenk speciaal Martin Niemöller, omdat ik de dodenherdenking van 4 mei altijd koppel aan de opdracht die we elkaar meegeven: dit nooit weer.
Heden ten dage zien we politieke krachten die de instituten van onze democratie voortdurend aanvallen.
De onafhankelijke pers moet er aan geloven. De rechterlijke macht. Andere politieke partijen worden afgeschilderd als existentiële bedreiging voor ons bestaan. Er is een kliklijn waar je docenten kan aangeven. Vakbonden en ‘linksen’ zijn de schuld van alles. Moslims en andere minderheden zijn gevaarlijk en horen hier niet thuis. Wetenschappers, feministen, architecten, artiesten en zelfs de Postcodeloterij met haar steun voor goede doelen, zoals Amnesty en haar gevecht voor homo-emancipatie, krijgen er van langs.
“Forum voor Democratie” doet alsof ze onze trots terug wil geven en breekt ondertussen de fundamenten van onze vrije maatschappij af.
Neem tijd voor Martin Niemöller en trek lessen uit zijn ervaringen. Houd ‘dit nooit weer’ in gedachten en verdien vanavond de vrijheid van morgen. Laten we herdenken.
Op de één of andere manier is er de laatste jaren wat aan de hand met de Dodenherdenking op 4 mei. De gebeurtenis lijkt gekaapt door uitingen met een nationalistische ondertoon. Er is ophef over gestorven Marokkaanse soldaten, over Syrische vluchtelingen, over welke militairen je wel of niet mag herdenken en over of antisemitisme erger is als het van persoon X in plaats van persoon Y afkomstig is.
Op een dag dat we massaal ‘dit nooit meer’ mompelen is zoiets ronduit bizar.
Vandaag is er een bijeenkomst in Enschede, het is een bont gezelschap: een samenwerking van Pegida en Fortress Europa met sprekers uit Finland, Oostenrijk, Engeland en de in Duitsland verboden neonaziband Kategorie C. Er worden deelnemers uit verschillende landen verwacht. Demonstreren is in Nederland een grondrecht. En dus mag een neonazi bijeenkomst vandaag plaatsvinden in een park langs Boulevard 1945. Ik vind daar wat van.
Kerstbomen met kerst. Overal! En met Jezus erbij. Verplicht. En in de supermarkt moet er ‘kerststol’ staan en met pasen ‘paasstol’. Anders krijg je een boycot. En op elke school moet pasen door islamitische strotjes geduwd worden. Bij twijfel: Kamervragen! Van die fascisten van de PVV zegt U? Ja, natuurlijk, vaste prik.
Maar ook van de VVD. Onze regeringspartij die zichzelf liberaal noemt. Die klaagt over de tekst op verpakkingen van snoepgoed. Die Kamervragen stelt over een vaag nieuws bericht over een kind dat misschien niet met een kruis op een stok rond sjokt.
Nee, dit is geen grap. We zien het tegenwoordig elk jaar opnieuw en blijkbaar bij elke feestdag. Wat een feest, wat een feest.
Cabaretier Erik van Muiswinkel speelde 18 jaar lang de Hoofdpiet bij het Sinterklaas-journaal en de Sinterklaas-intocht. Afgelopen maandag heeft hij gezegd er mee te stoppen. Op zijn twitter-account reageert hij rustig op een aantal van de vele reacties. Daar is het duidelijk: Van Muiswinkel is een linkse landverrader en helpt Nederland naar de verdommenis.
Zijn standpunt is helder: hij was er al even klaar mee, maar de omroeporganisatie zette de verandering van Piet niet door. Ik ben blij dat een sleutelfiguur als Erik deze stap heeft genomen.
“Wat vind jij nou van die vluchtelingen?”, een korte vraag over een heikel onderwerp. Ik krijg die regelmatig gesteld, een antwoord daarop is voor mij niet even snel te geven. Het levert vaak interessante gesprekken op, vol met nuance en begrip. Hierbij zet ik het even in tekst, altijd handig.
Voor je het verspreidt of reageert, lees het eerst helemaal als je wilt weten waarom mijn mening is zoals die is.
De huidige problemen met asielzoekers spelen zich af op meerdere vlakken: internationaal, nationaal en lokaal. Maar laat ik bij het begin beginnen…
Allereerst even voor de duidelijkheid: een migrant is iemand die van het ene naar het andere land verhuist, om wat voor reden dan ook. Een asielzoeker is iemand die “asiel aanvraagt ter bescherming” en zich daarmee beroept op het Vluchtelingenverdrag, gemaakt als antwoord op de enorme vluchtelingenstromen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bijna 150 landen hebben dat verdrag ondertekend. Een vluchteling is iemand die volgens die regels ook daadwerkelijk asiel verdient en die wordt daarmee een statushouder oftewel vergunninghouder. Zij krijgen een tijdelijke verblijfsvergunning die elk jaar kan worden ingetrokken als blijkt dat het thuisland veilig is. Is het land na 5 jaar nog niet veilig, dan kan je een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd aanvragen en je eventueel naturaliseren: de Nederlandse nationaliteit verkrijgen. Uit de praktijk weten we dat een flink percentage na verloop van tijd terug gaat als het mogelijk is.
Doe het eens. Lees een politieke discussie op Facebook, op Twitter of op een forum. Of neem er zelf eens aan deel. En doet dat dan met “politiek linkse” standpunten.
Het zal niet lang duren voordat je het verwijt krijgt een “wegkijker” te zijn.
De Osse VVD-prominent en columnist voor lokale zender D-tv, Robert-Jan Steegman, schreef een stuk waarin hij hoopt dat er in 2016 een einde aan betutteling vanuit de overheid komt. Ook op Twitter brengt hij regelmatig “betutteling” onder de aandacht.
In zijn stuk geeft hij voorbeelden: de spaarlamp, wilde dieren in het circus, ballonnen, vuurwerk, plastic tassen, overbodig verpakkingsmateriaal, aandacht voor dik-makers onder kinderen en als kers op de taart: roken. Allemaal betutteling. En dat is links en dus onzinnig om over na te denken.
Steegman beweert dat de burger rationeel genoeg is om zelf te beslissen en dwingende betutteling enkel averechts werkt.
We willen met z’n allen Nederland terug. En dat kan ook. Je moet er wel wat voor doen. Dit is een boodschap aan de zwijgende meerderheid:
Stop met zwijgen.
Mensen vertellen me: “Als ik ergens laat horen dat het allemaal wat minder kan met de haat, krijg ik me een bagger over me heen. Daar zit ik niet op te wachten.” En dat kan ik me goed voorstellen.
